Sendin Düşmanım

Düşmeseydim bu çukura, bu çukur ki ulu bir dünyaya çıkıyor, ne güzel görürdüm çevreyi ve seni. Beni yutacak karanlığa duyduğum sevgi değil, sen olurdun derdim. Şimdi en karanlık anlarımda birini görürüm. Yanımdadır ve iyi niyetli görünür, benimle düşmanlarıma karşı savaşır, saçlarımı tarar. Sonra beni yere serer. O değil, onu var eden ben, sendin düşmanım.

Ne düşman bilir ne kışı sever,
Ruhumda cevher, kendim olurdum.
Gözlerim kısık, belki de aşık,
İçimde bir ışık, derdim olurdun.

Git, hadi git, yine git,
Yine gitme.
Gör ve de bil, bil ki git,
Yine gitme.

Korkarken kendimden,
Titrerken ellerim,
İsterken yarınları seninle, göremedim.
Bilirken içini,
Kaldım hep dışında,
İsterken yaşamayı seninle, bilemedim,
Sendin düşmanım.

Gittikçe içime kapandım,
Çoğu zaman kendimden utandım.
Sendin düşmanım.

Ne insan bilir ne doğru söyler,
Sadece bekler, hata bulurdun.
Gözlerin açık, kendine aşık,
İçimdeki ışık derdin olurdu.