Çirkin Dünya

İçine doğduğumuz oburluktan bozma bir düzen, her yer alabildiğine karanlık ve kıtlık, hem de bolluğun ortasında. Etkisizleştirilmiş biri amacını arıyor, ekmek bulabilse paylaşacak. Şimdilik ne bulursa açlığını yatıştıracak -saz, söz, aşk ya da şarap- kafasına dikecek. Neyse işte o içtiği, belki biraz dindirecek var olmanın bitmeyen yükünü. Önce dili uyuşmaya başlayacak hafiften, sonra parmak uçları. Ardından gözleri ağırlaşacak ve çirkin dünya bulanıklaşıp güzelleşecek.

Hayat bir nefes,
İçine çek, içine çek
Dertlerden dünya,
Sana kafes, sana kafes
Sen çok uzaklara es.
Acı sinmiş tenine,
Mey gibi, ney gibi,
Karanlık sindirir seni.

Ben buralara yabancı gibiyim,
Tanrım, izin ver geçeyim

Ve ben
Ona, buna
İçerim bu gece, sana.
İçerim ki güzelleşsin
Bu çirkin dünya

Tut beni, üşüyorum renkler koyu.
Hiçbir şey değil, zararım sana.
Öyle görünmez ki nispet yokluğa,
Alışırım geçer, bir kadeh daha